Uitglijden over de rotsen.

Dit jaar gingen voor de derde keer naar dezelfde plek op vakantie, een zeldzaamheid eigenlijk voor ons, omdat we altijd weer wat nieuws willen ontdekken. Dus wij weer 1900 km rijden naar Kroatië, naar Makarska. We hadden ons voorgenomen om weer lekker op hetzelfde strandje lekker te gaan zonnen. Maar toen we daar aankwamen zagen we wat moeder natuur had gedaan. Het halve afgelegen strandje was ingestort. Het strandje waar we ons vorig jaar zo als "een god in Kroatië" hadden gevoeld. Een paradijsje.

Okay nou zijn we niet zo snel voor 1 gat te vangen en zoeken we wel andere oplossingen.

Ons tweede plekje waar we ook nog wel eens naar toe gingen, een wandeling over een bergje heen was overvol beladen met ouders met jonge kinderen, hutje mutje op elkaar. Dus ook geen oplossing. Dus toch maar naar ons paradijsje. Dit was elke dag bezet, tot we onze kans schoon zagen, en al klimmend over rotsen daar naartoe gelopen. Met eb.

Tja terug was wat anders met vloed. Een wat moeilijkere weg met bepakking. Je neemt toch wat mee voor een hele dag, drinken en eten en handdoeken en ligkussens. Dat laatste mocht ik dragen. Ik was er bijna, nog drie stappen. Met mijn rechtervoet zwik ik, met mijn linker voet vang ik het op, die steen was glad, ik glij eraf en kom onderin een gat met mijn voet en die steen valt erop. Tja en toen zat ik vast onder die steen.

Om het nu kort te houden, steen is verwijderd door manlief en ik probeerde op te staan. Schaafwonden en blauw. Meteen in het appartement en ook al tijdens het lopen, ik wilde persé goed doorlopen heb ik MTVSS (een bodyproces van Acces aangezet) en ik heb nog meer tools ingezet en bodyprocessen. Mijn blauwe voet was al snel niet blauw meer en ik kon al heel snel normaal lopen. En zo gaat dat met de tools die je leert, ook al heel veel daarvan bij een Barsclass. Zo blij dat ik begonnen ben met Bars een aantal jaren terug.

Deze foto is genomen bij eb, om de hoek van deze rotsen en nog een stuk verder over de rotsblokken is dat mooie plekje.